เรายังเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชายอยู่นะ แต่ความรู้สึกนี้มันคืออะไรอะ

คือเรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง มีอยู่ช่วงนึงเค้าเริ่มเงียบและห่างไปจากเรา ไม่รู้ทำไม
ทั้งๆที่เราอยู่ห้องเดียวกัน อยู่กลุ่มเพื่อนเดียวกัน ห่างชนิดที่ว่า หน้าไม่เคยมอง ไม่คุยกันเหมือนเคย
ช่วงนั้นเราทรมานมาก รู้สึกว่าชีวิตเหมือนขาดอะไรไป เศร้าจนถึงขั้นนั่งเหม่ออยู่ดีๆน้ำตาก็ไหล และคิดตลอดเวลาว่าทำไม

พอเข้ามหาลัยเราก็บังเอิญได้มาอยู่ที่เดียวกัน ซึ่งเราก็กลับมาสนิทกันเหมือนเคย และเหมือนจะมากกว่าเก่า
จนถึงทุกวันนี้เราก็ยังไม่รู้เลย ว่าทำไมตอนนั้น .. เค้าถึงเป็นเเบบนั้น

แต่ในตอนนี้ ทุกครั้งที่พวกเราได้อยู่ใกล้กัน ในความคิดของเรา เราอยากจะทำให้เค้ายิ้มกับเราเสมอ เราชอบมอง เวลาเค้ายิ้ม เวลาเค้ามีความสุข
เราก็มักจะมีความสุขไปด้วย
จนบางทีกลับมานั่งคิด สิ่งที่เราทำมันเวอร์เกินไปนะ

และในทุกครั้งที่ใครมาจีบเค้า เรารู้สึก แปลกๆ ไม่ชอบผู้ชายคนนั้น และรู้สึกรำคาญมากอยากดึงเค้าไปไกลๆจากตรงนั้น
แต่เวลาเค้าอยู่กับเพื่อนคนอื่นๆ เรารู้สึกเฉยๆนะ

เราอยากรู้แค่ว่า ความรู้สึก และการกระทำของเรามันคืออะไร
ส่วนหนึ่งในนั้นอาจจะเพราะกลัวว่าเค้าจะกลับไปเป็นแบบนั้น

แต่ในส่วนที่เหลือล่ะ เราไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร
เราว่าเราชอบผู้ชาย แต่ตอนนี้แค่ไม่มีผู้ชายที่ชอบจริงจัง
เคยตั้งคำถามกับตัวเองนะ ว่าเป็นไบมั้ย แต่ก็รู้สึกว่าไม่ได้ชอบผู้หญิงนะ กับผู้หญิงปกติก็รู้สึกเฉยๆ

ปล.เราเป็นผู้หญิง


ปล2 เค้าก็เป็นผู้หญิง